Beautiful poem by Joop Leibbrand

Waterpas

Ik lag zomaar wat buiten, dacht aan

niets dan aan mijzelf, zo’n bodemloze

dag waarop je denkt ik maak nog

mee dat ik er zelf niet meer ben.

Ik zag de libel op mijn voet zonder

dat ik haar voelde, haar vleugels tilden

de kleur van hun eigen gewicht, gazen

godsbewijs, de kat vrat het iedere avond.

Toen was er de weerstand van een gelijk-

tijdige tweede, eenzelfde. Fijn gelagerd

draaide het kopje, schokten de oogjes.

Mijn benen verkrampten in het dragen

van zovee] aandacht, van zoveel even-

wicht waar ik niet buiten kon staan.

Spirit level*

I was just lying outside, thinking of

nothing but myself, one of those bottomless

days when you think could be I’ll

experience not being there any more.

I saw the dragonfly on my foot without

feeling it, its wings lifted the colour

of its own weight, gossamer proof of

god’s existence, the cat ate it every evening.

Then there was the resistance of a simul-

taneous second one, identical. On smooth bearings

the head turned, the small eyes twitched.

My legs tensed up from carrying

so much attention, from so much equi-

librium which I could not stand outside.

*The Dutch word ‘libel’ can also mean spirit level (‘waterpas’)