Famous Nijhoff poem (Ik ging naar Bommel om de brug te zien)

DE MOEDER DE VROUW

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.

Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden

die elkaar vroeger schenen te vermijden

worden weer buren. Een minuut of tien

dat ik daar lag, in ’t gras, mijn thee gedronken

mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –

laat mij daar midden uit de oneindigheid

een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer

kwam langzaamaan stroom af door de brug gevaren.

Zij was alleen aan dek, zij stond bij ’t roer,

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.

O, dacht ik, o dat daar mijn moeder voer.

Prijs God zong zij, Zijn hand zal u bewaren.

‘THE OLD LADY’

I went to Bommel just to see the bridge.

I saw the new bridge. Two opposing shores

that shunned each other seemingly before

are neighbours once again. A grassy verge

I lay on, tea consumed, for some ten minutes

my head filled with the landscape far and wide –

when from that endlessness on every side

this voice came, and my ears resounded with it.

It was a woman. And the boat she steered

was passing downstream through the bridge quite slowly.

She stood there at the helm, alone on deck,

and what she sang were hymns, I now could hear.

Oh, I thought, oh, were mother there instead.

Praise God she sang, His hand shall safely hold thee.