Antjie Krog: 'digter wordende'

digter wordende 

om op ’n oggend wakker te word binne-in klank

met vokaal en klinker en diftong as voelspriet

om met aarselende sorg die effensste roerings

van lig en verlies in klank te kalibreer

om jouself meteens gekniel te vind

bo-oor die hoorbaar kloppende wand

van ’n woord – soekend na daardie presiese

moment wat ’n versreël volloop in klank

wanneer die betekenis van ’n woord swig,

begin gly en hom eindelik oorgee aan geluid

van dan af smag die bloed na die inkantasie

van taal – die enigste waarheid staan gevél in klank

die digter dig met haar tong

sy haal asem – ja, diep uit haar oor

becoming a poet

one morning you awake in the midst of sound

with vowel and consonant and diphthong as antenna

with hesitant care you calibrate the tiniest

flutter of light and loss into sound 

suddenly find yourself kneeling

above the audibly throbbing wall

of a word – searching for the precise

moment that a line of verse fills up with sound

when the meaning of a word succumbs,

begins to slide and finally submits itself to sound

from that moment the blood yearns for language as

incantation – the sole truth stands couched in sound 

the poet writes with her tongue

she fetches breath – yes, deep out of her ear