Dèr Mouw: a translation poem

Het hele landschap heeft de zon vertaald:

’t aardappelveld in niet hoog artistiek,

maar deeglijk proza; kleurige lyriek

geeft ’t koornland in een stijl, die vlamt en straalt;

episch in vorm, in kleur, in klank, verhaalt

de eik van zijn zonneheros in epiek;

de populieren zoeken ’t in tragiek,

hoe op ’t geen hoogstreeft, ’t noodlot bliksemstraalt;

paarse ernst van groene rooie-kool herhaalt

de humor van wat klein schijnt en komiek;

wetend wat recht is, en dat híj nooit faalt,

knikt wijs de den welwillende kritiek –

Uit de onvertaalbare ontzaglijke daalt

één lof op ‘t literaire mozaiek.

The sun’s translated the whole countryside:

potato fields into if not ornate

yet solid prose; while cornfields add a spate

of lyricism, flaming far and wide;

epic in colour, form and sound, the oak

tells of its sun-hero in epic verse;

the poplars choose the tragical, the terse:

how those who strive high, fate fells at one stroke;

perse gravity of green red-kale infers

humour in what seems droll and quite prosaic;

knowing what’s right, and that he never errs,

the pine nods sagely, genially commends –

From the untranslatable immense descends

sheer praise upon the literary mosaic.