Dèr Mouw: 'the notes are swallows'

Nog hoorbaar, heel heel ver, is de avondtrein.–

Blauw naast groen korenveld een boer aan ’t werk.

Hei. Boven bos de toren van een kerk.

Rust, overal; ’t diepst op de spoorweglijn.

’t Is of de vijf telegraafdraden zijn

een notenbalk; de sleutel – ginds, die berk;

de noten zwaluwen, zwart op ’t rode zwerk;

de vlaggetjes hun staarten, lang en fijn.

En Mendelssohnse melodieën zingen

op ’t beukenpodium de gietelingen;

de nachtegaal vangt zijn nocturnes aan:

dat hij bij ’t hoogtepunt van zijn gezangen

goed uit zal halen, komt herinn’rend hangen,

als scheef point-d’orgue, ‘t boogje van de maan.

Still audible, far off, is the evening train.–

A farmer, blue against green corn, at work.

Heath. Above woods the tower of a church.

Quiet reigns – the railway track its prime domain.

Five lines of telegraph wires seem to trail

a stave; the clef – that birch tree can suffice;

the notes are swallows, black against red skies,

with stems and flags formed by their fine, long tails.

And from their beech-tree platform blackbirds sing

melodies with a Mendelssohnian ring;

the nightingale will start his nocturnes soon:

and, to remind him to call loud and clear

when his song gains its climax, there appears,

as skewed point-d’orgue, the crescent of the moon.

Link to the CD project of Pauline Oostenrijk here