M. Vasalis: 'In de oudste lagen van mijn ziel'

 

In de oudste lagen van mijn ziel, 

waar hij van stenen is gemaakt, 

bloeit als een gaaf, ontkleurd fossiel 

de stenen bloem van uw gelaat.

Ik kan mij niet van u bevrijden, 

er bloeit niets in mijn steen dan gij. 

De oude weelden zijn voorbij 

maar niets kan mij meer van u scheiden.

 

In the oldest layers of my soul,

where it is made of solid stone,

there as a fossil fine and pale

the stone-flower of your face has grown.

There's no escape, I see that plainly,

sole bloom inside my stone you're cast.

The opulence of old is past –

to part us though all would seek vainly.