De uilen
op een dag in het hart van de zomer hier
toevallig aangespoeld, de deuren naar het terras
wijd opengegooid naar dit uitzicht over een vallei
zonder mensen met aan de overkant een donker
beboste helling waarvan ik zonder aanleiding dacht:
daar houden zich ongetwijfeld uilen schuil
en ’s nachts zaten we samen in een ondoordringbaar duister
boven ons hoofd legde de melkweg ons het zwijgen op
en op dit goddelijke uur begonnen ze plots naar elkaar
te roepen daar in de verte en het klonk zo helder, eenzaam
en weemoedig dat het leek of wij waren het zelf die daar
aan de overzijde eindelijk onze eigen stem hadden gevonden
The owls
on a day in the heart of summer washed up
here by chance, the doors onto the terrace
thrown wide open towards this view across a valley
without humans, with on the far side a dark
wooded slope about which for no reason I thought:
there without a doubt are owls in hiding
and at night we sat together in an impenetrable darkness
above our heads the milky way imposed silence on us
and at this divine hour they suddenly began to call
to each other there in the distance and it sounded so clear, lonely
and melancholy that it seemed as if we were the ones who there
on the far side finally had discovered our own voice.
No comments:
Post a Comment