Nadering
Niet het donkere bos zelf
maar de rand ervan waar
meer licht nog dan schaduw.
Niet de bestemming, het
ter plaatse aankomen, maar
de beweging, de nadering
het kronkelende pad, de
langzame weg ernaartoe.
Het veelbelovende, nog
verborgene. En het daarbij
kunnen laten. Zoals bij een
lichaam niet het raken
grijpen, strelen maar het
van op afstand vermoeden
van het begin van een vage
welving in de plagende
schemer van een net genoeg
openglijdende zomerjurk.
Approach
Not the dark wood itself
but the edge of it with
more light still than shadow
Not the destination, the
arriving at the place, but
the movement, the approach
the meandering path, the
slow road towards it.
The highly promising, as yet
concealed. And to be able to
leave it at that. As with a
body not the touching
grasping, stroking but the
sensing at a distance
of the beginning of a vague
curvature in the teasing
duskiness of a just sufficiently
open-gliding summer dress.
No comments:
Post a Comment