Ida Gerhardt: 'Komend voorjaar'

Komend voorjaar

 

                                               Truus †13 Februari 1960

 

Gebroken licht, en wolken drijvende aan de lucht,

de levende rivier, bevlaagd van wisselend weer

en, reppende in een wig, een wildeganzen-vlucht.

Lente in dit lage land. Gij ziet het nimmermeer.

 

Hier, aan het water, durf ik denken aan uw dood.

Ik kon niet om u schreien: onze liefde is stom

wanneer wij zijn geboren uit één moederschoot.

Gìj zoudt begrijpen wat mijn hete tranen ontsloot:

de boerse groet, u zózeer lief: ‘de wind is om’.

 

                                               Moerdijk, Maart 1960

 

 

The coming spring

 

                                    Truus †13 February 1960

 

The clouds that drift across the sky, refracted light,

the living river flecked by winds’ inconstancy

and, in a hastily formed wedge, wild geese in flight.

Spring in this low country you never more will see.

 

Here, by the water, your death I dare contemplate.

I could not cry out in my grief: our love is dumb

if both of us out of the selfsame womb have come.

What my hot tears revealed you would at once discern:

the rural greeting you so loved: ‘the wind has turned’.

 

                                    Moerdijk, March 1960