Bert Bevers: 'Overvloed'

Overvloed

 

In de naslaap waad ik langzaam water

in. Dat doe ik nooit. Als ik me druipend

afvraag wat ik hier te doen sta verrijs jij.

 

Met het jonge slanke lichaam dat ik ken

van oude foto’s, gekartelrand en al, maar

met het hoofd dat ik zo zachtjes streelde

 

toen je bijna aan je laatste adem. Weet je

nog? Je glimlacht. “Wat krijgen we nou?

Jij gaf toch helemaal niets om zwemmen,

 

jongen?” zeg je. En je drukt me nat tegen

je borst die zo op de mijne lijkt. “Dag pa,”

zeg ik. “Dag papa. Waar ben je al die tijd?”

 

 

In abundance

 

In the aftersleep I slowly wade out into

water. This I never do. When dripping wet I

ask myself what I am doing here, you re-emerge.

 

With the slim young body I recognise

from old photos, serrated edges and all, but

with the head I so softly stroked when you

 

were near your final breath. You still

recall that? You smile. ‘What’s all this, then?

You never were a one for swimming, were you

 

lad?’ you say. And you press me, wet, against

your chest that so resembles mine. ‘Hi, dad,’

I say. ‘Hi, daddy. ‘Where’ve you been all this time?’

 

 

Translated in collaboration with Albert Hagenaars

Poetic Synapses 8

 

 

 

Danish translation from 2019:

 

Overflod

 

I eftersøvnen vader jeg langsomt ud i

vand. Det gør jeg aldrig. Når jeg dyngvåd

spørger mig selv hvad jeg laver her, genopstår du.

 

Met den unge slanke krop som jeg kender

fra gamle fotoer, takket og det hele, men

med hovedet som jeg så blidt aede,

 

da du var næsten ved dit sidste åndedrag. Husker

du stadig? Du smiler. ‘Hvad er det her for noget?

Du var aldrig særlig ivrig efter at svømme, vel,

 

dreng?’ siger du. Og du trykker mig våd mod

dit bryst, som så udpræget ligner mit. ‘Davs, far,’

siger jeg. ‘Davs, farmand. Hvor er du hele tiden?’