Eva Gerlach: 'Kodály, Sonate in b mineur voor cello solo, op. 8'

Kodály, Sonate in b mineur voor cello solo, op. 8

 

       Say the word "and" before each phrase (...). János Starker

 

Er is een naam die je niet geeft, een toon

die ongehoord, een stem die beter ont-

stemd kan zingen, wat je zingen noemt

 

(een vis slaat in de diepte met zijn staart,

die kanteling, bijna alsof je leeft),

 

dat knarsen, hars die aan je vingers kleeft,

het korte uitstel op de snaar de vaart

die je ontsnapt, je adem tussenin,

 

het reiken met de schouder om het grote

bolle lichaam te omhelzen dat

snuift, gromt, gaat leven uit een rib een stok

die over het hart gevoerd moet dat het klopt

 

(er is een ladder alle kanten op waarlangs het 

stuitert, rammelt, dans 

beer, jank zo hoog je, spring je vrij – )

 

Zeg ‘en’ voor elke nieuwe zin en alle

dove tonen komen samen bij

de opening waaruit ik op mag staan,

 

ik lig dood in mijn graf en iemand speelt

de tijd te voorschijn en hij laat me gaan.

 

 

Kodály, Sonata in B minor for cello solo, op. 8

 

     Say the word "and" before each phrase (...). János Starker

 

There is a name you do not give, a tone

which though not heard, a voice which mis-

tuned can sing better, what you would call singing

 

(down at the deep end, a fish flicks its tail,

that toppling, almost as if you’re alive),

 

that grating, resin clinging to your fingers,

the brief delaying on the string the speed

you can’t hold on to, your breath in between,

 

the stretching of the shoulder so as to

embrace the bulging body that

snorts, growls, life starting from a rib a stick

that must work on the heart until it beats

 

(there is a scale wherever along which

it bounces, rattles, dance

bear, squeal as high as you, jump loose – )

 

Say ‘and’ before each new phrase starts and all

the mute tones will assemble at

the opening from which I may rise up,

 

I lie dead in my grave and someone plays

time into being and it lets me go.