Victor Vroomkoning: 'Missen'

 

MISSEN

 

Dat je het soms mist

is het laatste wat je haar

zult toevertrouwen.

Het is niet uit te leggen:

een hengst die zijn hals over

de nek van een merrie legt.

 

Missen is zonde van jezelf

hoor je haar zeggen.

 

Dat je haar soms mist

is het eerste wat je haar

verzwijgen zult: een hengst

doodstil achter schrikdraad,

zin hals leeg, zijn ogen vol

van die naast hem in de wei stond.

 

Missen is bewaren

wat je mist.

 

 

MISSING

 

That you sometimes miss it

is the last thing you would

confide in her.

It cannot be explained:

a stallion that lays its throat

over the neck of a mare.

 

Missing is wasting your time

you hear her say.

 

That you sometimes miss her

is the first thing you would

keep from her: a stallion

stock-still behind electric fencing,

its throat empty, its eyes full

of what stood next to him in the meadow.

 

Missing is retaining

what you miss.

A photograph (Hans Bol) and poem (Victor Vroomkoning) from a beautiful book 'Het formaat van Waterland'. For more information, go to here