Scheppinge
God heeft de werelt door onsichtbare clavieren
Betrocken als een luyt met al sijn toebehoor.
Den hemel is de bocht vol reyen door en door,
Het roosken, son en maen die om ons hene swieren.
Twee grove bassen die staech bulderen en tieren
Sijn d’aerd en d’oceaan: de quinte die het oor
Verheuget, is de locht: de reste die den choor
Volmaket, is t’geboomt en allehande dieren.
Dees luyte sloech de Heer met sijn geleerde vingers,
De engels stemden in als treffelicke singers,
De bergen hoorden toe, de vloeden stonden stil:
Den mensch alleen en hoort noch sangeren noch snaren,
Behalven dien ’t de Heer belieft te openbaren
Na zijn bescheyden raet en Goddelijcken wil.
Creation
God with his wires invisible has strung the world
As ’twere a lute, with all of its accoutrements.
The welkin is the bowl, full-ribbed from end to end,
The rose, the sun and moon whose orbits round us twirl.
The two coarse bass strings that forever boom and roar
Are earth and ocean: the high chanterelle, so sweet
Upon the ear, the sky: the others that complete
The choir are the trees and beasts of every sort.
This lute th’Almighty plucked with His accomplished fingers,
The angels then joined in as His proficient singers,
The mountains listened rapt, the rivers all stood still:
And man alone hears neither singers nor the strings,
Unless it please God to reveal to him such things
According to His prudent plan and heav’nly will.
For more information about lute terminology and the difficulties of translating the sonnet into English, go to here.
No comments:
Post a Comment