HET RAADSEL
Zij zet haar masker af en wat ik zie
Is nog een masker. Ook dat zet ze af
Wat dan verschijnt is masker nummer drie.
Vier, vijf, zes, zeven volgen op een draf
‘Het laatste masker,’ zegt zij. Nummer acht.
Ik zal de waarheid zien. Kan ik er tegen?
Maar het gelaat dat vrijkomt lijkt verdacht
Veel op het eerste masker. Dat maakt negen.
Ze loog. Haar laatste masker is er niet.
Elfduizend elf. Steeds keert het eerste weer.
Een bloot gezicht is een staaf dynamiet.
Er gaat veel helderheld van uit. Eén keer.
THE ENIGMA
She takes her mask off, leaving me to see
Another mask. She takes that mask off too.
The one which now appears is number three.
And masks four, five, six, seven soon ensue.
‘The final mask,’ she tells me. Number eight.
I am to see the truth. But can I take it?
The face revealed, though, number nine, has traits
That oddly match the first mask. Did she fake it?
She lied. Her final mask’s nowhere in sight.
Ten thousand more. Yet still the first re-runs.
A bare face is a stick of dynamite.
It lets off such a brilliant light. Just once.
No comments:
Post a Comment