Gerrit Komrij: 'Woordenschat'

 

WOORDENSCHAT

 

’t Is wonderlijk om als een omnivoor

De woorden op te kunnen vissen uit

Een zelden aangesproken reservoir

Van taal, een zwarte bron die zich ontsluit

 

Zodra je in haar mijnengang afdaalt.

Daar sluimert alles wat je moeder zei,

Daar zijn de woorden uit je jeugd verdwaald,

Daar is de taal nog nieuw en vogelvrij.

 

Wat wordt omhooggehaald gaat zich verbinden

Tot zinnen die zo helder zijn als glas.

Ik zou er van geluk om moeten wenen

 

Dat ik iets in mijn eigen hoofd kan vinden

Wat ik niet wist dat daar te vinden was -

Fluor en mica in de dode stenen.

 

 

TREASURY OF WORDS

 

It’s very strange that, like some omnivor,

You have the hidden power to fish up words

From some quite rarely called on reservoir

Of language, a black well beneath the earth

 

That opens up once you descend her mine.

There, all your mother said rests safe and sound,

There the words from your youth have lost their lines,

There language is still new and out of bounds.

 

What’s hauled up enters into combinations,

Forms sentences as clear as glass that’s ground.

I could weep tears of joy at this alone:

 

I can inside my head find constellations

I did not know were waiting to be found -

Fluor and mica in the lifeless stones.