Zon
wij zoeken haar bij het ontwaken
keren als zonnebloemen telkens weer
onze gezichten naar haar warmte toe
volgen met argusogen haar dagelijkse
tocht boven ons hoofd en worden stiller
als zij ons in duisternis zal achterlaten
zoals een moeder die ’s avonds zacht
de slaapkamerdeur achter zich sluit
soms waagt zij het zelfs om midden op
de dag onverhoeds haar gelaat te bedekken
en dan is alles in verwarring, vallen de vogels
uit de bomen, lijkt het einde van de wereld
nabij en al duurt dit nog vijf miljard jaar
toch is ondraaglijk de gedachte dat ook zij
ooit zal eindigen en dat al het leven
dat ze koestert dan voorbij zal zijn
Sun
We look for her on waking
time and again like sunflowers turn
our faces towards her warmth
follow with argus eyes her daily
course above our heads and grow quieter
when she is going to leave us behind in darkness
like a mother who at evening gently
closes the bedroom door behind her
sometimes she dares even in the middle
of the day to cover her countenance
and then all is confusion, the birds fall
from the trees, the end of the world seems
near and although this will last for another
five billion years yet the thought is intolerable
that she too will ever end and that all
the life she cherishes will be over then
No comments:
Post a Comment