Rutger Kopland: 'De god in mijn hersenen'

 

De god in mijn hersenen

 

Toen ik al bijna ontwaakt was herinnerde ik mij

dat ik die nacht in het verleden had geleefd

en zonder de geringste verbazing weer

geloofd had dat God bestond–

 

ik wilde hem eindelijk wel eens spreken

het is een bijzonder aardige man zei iemand

je kunt hem gerust eens bellen

ik belde en er klonk een stem, een heel lieve stem

zodat ik mij een lieve gevleugelde vrouw voorstelde

zoals je wel ziet op felicitatiekaarten–

 

wilt u god, werd er gezegd, toets dan één

wilt u god niet, toets dan niet

ik toetste één

 

en dezelfde gevleugelde vrouw zei: er is nog

één wachtende voor u en die ene bent u–

 

ik herinnerde mij dat ik hier eindeloos over

moest nadenken tot ik ontwaakte en God weer

was verdwenen, ergens in mijn hersenen

 

 

The god inside my brain

 

When I was already nearly awake I remembered

that I had been living in the past during the night

and without the slightest surprise had once more

believed that God existed –

 

I felt it was really was high time I spoke to him

he is an exceptionally nice man someone said

you can feel free to just give him a call

I called him and heard a voice, a really nice voice

like that I imagined of a nice winged woman

the sort you often see on congratulation cards –

 

if you wish to speak to god, a voice said, press one

if you do not wish to speak to god, do not press

I pressed one

 

and the same winged woman said: there is 

one person in front of you in the queue and that is you –

 

I remembered that I had to think about this

endlessly when I woke up and God had once

more disappeared, somewhere inside my brain