Victor Schiferli: 'Een vader ziet zijn zoon'

 

EEN VADER ZIET ZIJN ZOON

 

Een vader ziet zijn zoon, vraagt: 

trek die monnikenpij aan, dan valt 

het licht mooi op je gezicht. 

 

Zijn gezicht: voorzichtig, ingehouden,

beschut aan beide zijden door 

oud geurende stof. Hij gaat zitten

 

in de montere ochtendzon, 

tegen de aardedonkere muur, 

in de kastanjekleurige pij.

 

De zoon kijkt niet terug,

richt zijn blik naar de grond

alsof hij weet wat komen gaat. 

 

Nog steeds ziet een vader zijn zoon,

bijgekleurd, aangestreken,

gefixeerd, de verf niet bestorven.

 

 

A FATHER SEES HIS SON

 

A father sees his son, asks: 

put that monk’s cowl on, then 

the light will fall fine on your face. 

 

His face: cautious, restrained,

protected on both sides by 

old scented fabric. He sits down

 

in the sprightly morning sun, 

against an earthen-dark wall, 

in the chestnut-coloured cowl.

 

The son does not look round,

fixes his gaze on the ground

as if he knows what is to come.

 

Still a father sees his son,

touched up, brushed over,

fixed, the colour not yet set