DE SAGENVADER
M. A. P. C. Poelbekke in memoriam
Onder de leraars was de grijze
sagenvader een zeer wijze,
diep had hij kindernood verstaan:
achterbuurt-jochies wist hij te verrijken
met blijheid om zijn aanmoedigend kijken;
wie hem passeerden op straat bleven staan,
ze hadden wel over zijn baard willen strijken.
Zijn naderen gaf ieder ding,
glans van rijp fruit en geurige zoetheid;
de sagenvader wandelde in goedheid
als de maan in een kring
van wit licht:
Zijn late leven werd een mooi gedicht,
voorgelezen aan veel mensen:
kleine kinderen deed hij denken
aan sinterklaas, die ieders hartewensen
inwilligt met romantische geschenken:
een tocht in een zwaan-vormig viegmachien
om Onze Lieve Vrouw te mogen zien;
ouden van dagen en stervens-bangen
deed hij naar een zalige dood verlangen.
Zelf bleef hij jong in zijn diepste gemoed,
doch daar iedere ziel eenmaal scheiden moet
is de sagenvader nu heengegaan:
wij hebben zijn uiterste glimlach verstaan.
THE LEGEND-TELLER
M. A. P. C. Poelbekke in memoriam
Among the teachers, grey, most wise,
the legend-teller took the prize,
children’s needs he had fully grasped:
and kids from the slums he could galvanise
with gladness by his encouraging eyes;
people would stop mesmerised as they passed
to stroke his beard if the chance should arise.
His approach would give one everything,
a gleam of ripe fruit and scent of sweetness
the teller was swathed in kind completeness
like the moon in a ring
of white flame:
Like a lovely poem his late life became,
to which many listened entranced:
he reminded small children more
of Santa, who every heart’s wish advanced
fulfils with romantic presents galore:
A trip in a swan-shaped flying machine
the Virgin Mary just once to have seen;
elderly now and much frightened by death,
his wish was in peace to draw his last breath.
He always remained, deep within, quite young,
but since each soul parts once its song is sung
the legend-teller has left us for good:
and his final smile we have understood.
No comments:
Post a Comment