DOOD STRAND
Het dode strand:
gestrekt lijk
van vruchtbare grond
onder Gods ogen.
De zee trok weg:
ze liet niets achter
dan dor zand
en plassen,
lauw in de avond
en erbarmelijk
als tranen van
een oudgeworden man.
Vader, verlaat ons niet
in dit dood uur!
vèr op de schorren
speelt een kleine jongen:
met gretige handjes
raapt hij
kleurige
schelpen.
DEAD SHORE
The dead shore:
outstretched corpse
of fertile land
under God’s eyes.
The sea went out:
it left nothing behind
but dry sand
and puddles,
warm at eventide
and pitiful
like tears of
a man grown old.
Father, do not leave us
at this dead hour!
far off in the salt marshes
a young boy is playing
with greedy hands
he plucks up
colourful
shells.
This is the layout in the Verzamelde Gedichten (1957). Here is how the poem looked in 1930:
No comments:
Post a Comment