LANDING
Hammerfest.
Van kust naar kust op hoop van avontuur gedreven
vinden wij steeds onszelf bij 't einde van de reis
dezelfde, die vertrok; 't heropend paradijs
is maar het paradijs van onzen droom gebleven.
Ontgocheling? .... Wie was bedroefd toen hij zich vond
dezelfde van voorheen? Hij heeft zijn wet geleerd en
zijn landing is opnieuw een afstand van begeerten
een wedergave van zich zelf aan vasten grond.
Elk is deez aarde lief en al haar wisselingen
verklaren hem zijn hart, dat naar vernieuwing smacht,
omdat het weergeboorte voor zijn liefde wacht,
een nieuw vertrouwd zijn met zijn lang vertrouwde dingen.
't Verzadigde genot kent geen verlangen meer
naar zwerven, doch bemint den droom, die het bewaarde:
wij zoeken rust als gij, die ons ontvangt, O aarde,
- uw doodvermoeide zelf - bij onzen wederkeer.
LANDING
Hammerfest
By new adventures on from coast to coast enticed,
at journey’s end we always find ourselves retained
the same as when we left; the paradise regained
has merely changed into our dreamt-of paradise.
A disenchantment? …. Who is saddened should he find
himself just as before? For he has learnt his law,
his landing marks a distance from desires once more,
firm ground again on which he can be redefined.
Each person loves this earth for her swift changes here
explain his heart to him, which hungers for renewal
since it is waiting for its love it to refuel,
a new familiarity with things held dear.
Pleasure if satisfied to roam no more will yearn
though will still cherish the fond dream it’s kept from birth:
we search for rest like you who us conceived, oh Earth
– your weary and exhausted self – on our return.
No comments:
Post a Comment