LEDIGE DAGEN
Nu gaan de dagen mij voorbij
Als reizigers, die ik niet ken,
Zij spoeden zich en groeten mij,
Omdat ik hier toevallig ben
Op hunnen weg. Zij trekken voort,
De vreemdelingen, en geen woord
Blijft hangen na hun henen-gaan.
Zij hebben goed noch kwaad gedaan,
Maar telkens als een dag begon
Te reizen, stond de horizon
Van vreugd te zwaaien met zijn goud.
De tocht ging verder. Het werd koud
En om de roode huizen hing
Een schaduw en een huivering.
Dan zei een man: de dag is dood.
Een bleeke lucht met avondrood
Was alles wat er overbleef.
De dagen sterven, en ik leef,
Omdat ik hier toevallig ben
Bij reizigers, die ik niet ken.
EMPTY DAYS
The days now past me swiftly fleet
Like travellers I do not know
They all make haste and me they greet,
Because by chance I’m here below
On this their path. They leave again,
The strangers, and no words remain
Still hanging there now they are gone.
No good or evil have they done,
But each time that a day began
Its course, would the horizon stand
And wave from sheer joy with its gold.
Their voyage continued. It grew cold
And round red houses hung a ring
Of shadow and a shuddering.
The moon then said: the day is dead.
A pale sky with its evening red
Was all that scarcely could survive.
The days all die, and I’m alive,
Because by chance I’m here below
With travellers I do not know.
No comments:
Post a Comment