INSOMNIA
De duisternis is anders en veel meer
Dan enkel maar de afwezigheid van licht:
Nu ik geen doel heb en ook niets begeer
Lig ik hier ongeschapen neer
Zonder mijn lichaam, zonder aangezicht
En in de stilte vloeibaar opgenomen
Gevangen en toch eindelijk bevrijd
Voel ik de warme doodsangst langs mij stromen
En vraag niet wat er nu gaat komen
Want er komt nooit iets buiten ruimte en tijd:
Ik heb geen naam meer en besta dus niet!
Dit is te goed om eindeloos te duren
Wie argeloos onthecht zich achterliet
In dit voorwereldlijk verdriet
Is weerloos in de vroege morgenuren.
INSOMNIA
Darkness is something other and far more
Than merely just the absence of all light:
Now I have no desire or aim in store
I lie unmade here as before
Without my face or body late at night.
And melded into silence free from seaming
A captive and yet finally set free
I feel warm mortal fear now past me streaming
And do not ask what life is scheming
For only time and space are here for me:
I’ve no name now and thus do not exist!
This is too good to last and to grow endless
If self-forsaking one does not resist
Where such pre-worldly woes persist
In early morning hours one is defenceless.
Translated in collaboration with Albert Hagenaars
Poetic Synapses 42
No comments:
Post a Comment