Marc Tritsmans: 'Geworteld'

 

Geworteld

 

 

I     Eerste oefening

 

vol overtuiging, hartstochtelijk

al is hij daar lang niet klaar voor

oefent deze boom zijn levenswerk

 

aan een van zijn magere takken

zwelt sinds enkele weken zelfbewust

deze kleine maarvolmaakte perzik

 

die na lang genoeg door zomerzon

te zijn omhelsd haar verleidingskunsten

uittest, vogels volslagen gek maakt

 

mijn vingers dwingt haar fluweelzachte

huid toch even omzichtig te beroeren

en de boom en ik, wij juichen beiden

 

maar zonder overmoed: dit is slechts

het allereerste teken dat er na hem

misschien nog iets zal verdergaan

 

 

Rooted

 

 

I     First practice

 

full of conviction, passionately

although far from ready for it

this tree practises his life’s work

 

on one of his meagre branches

for a few weeks now self-consciously

swells this small but perfect peach

 

which having been embraced long enough

by summer sun tests out her seductive

charms, drives birds completely mad

 

her velvet-soft skin compels my fingers

to briefly and cautiously touch her

and the tree and i we are both cheering 

 

but without overconfidence: this is only

the very first sign that after him

something will perhaps live on

 

 

 

 

 

II    Gaat en vermenigvuldigt u

 

zachtjes motregende het die dag

toen ik samen met mijn zonen je wortels

voorzichtig met vruchtbare, vochtige

aarde bedekte, mijn vingers omsloten

 

nog moeiteloos je jonge gladde stam

toen een vreemde ernst ons overviel:

we begrepen niet hoe handen zo soepel

een blijkbaar vertrouwd ritueel voltrokken

 

en het ging je goed, de volgende jaren

groeide je me zwijgend boven het hoofd

had ik stilaan beide handen nodig

kon ik je ten slotte alleen nog omarmen

 

en vandaag laat je me hier zelfs knielen

aan je voet vind ik voor het eerst een paar

stekelige bruine napjes in het gras: net zoals

mijn zonen ben je er ondertussen klaar voor

 

 

 

 

 

II    Go forth and multiply

 

it was gently drizzling that day

when along with my sons i carefully

covered your roots with fertile, moist

earth, my fingers were still effortlessly

 

grasping your young smooth stem when

a strange seriousness fell upon us:

we did not understand how hands so supple

could carry out an apparently familiar ritual

 

and things went well for you, in the following

years you silently grew above my head and

i gradually needed to use both hands

finally I only could embrace you

 

and today you even let me kneel at your

foot and i find for the first time a few

prickly brown cupules in the grass: just like

my sons, meanwhile you’re ready for this

 

 

 

 

 

III   Zaadval

 

dwalend door zo’n doodstille, haarscherpe

herfstdag word ik midden in het bos plotseling

en zonder enige aankondiging verwelkomd

 

door een tot staande ovatie aangroeiend applaus

en stel ik met verbijstering vast dat de oude beuk

waaronder ik sta precies dit moment heeft gekozen

 

om 400 tot 600 beukennootjes per vierkante meter

– dat lees ik later – simultaan uit zijn kruin op aarde

en op mij te laten neerregenen in het luidruchtigste

 

plantaardig hoogtepunt waarvan ik ooit getuige was

als door een hagelbui uit heldere hemel word ik getroffen

door deze woordeloze oerkreet van het voortbestaan

 

 

 

 

 

III   Seed-fall

 

straying through a deathly still, razor-sharp autumn

day i am, in the middle of the wood, suddenly

and without any announcement, welcomed

 

by an applause that grows into a standing ovation

and i note with bewilderment that the old beech 

under which i am standing has chosen this precise

 

moment to let 400 to 600 beech nuts per square metre –

I read that later – simultaneously rain down from

its crown onto the earth and me in the noisiest

 

vegetal climax that i have ever witnessed

as by a shower of hail from a clear sky i’m struck by

this wordless primal scream of continued existence