Friday, 19 January 2024

C.O. Jellema: 'Hovenier' (Gardener/Havemand)


 

HOVENIER

 

Nog zit de vorst tien centimeter

diep in de grond, toch naast zijn schoenen

al sprieten groen van sneeuwklok, krokus.

 

Hij snoeit wat hoger werd dan hem, de vlinder­

struik tot op de schijnbaar dode stam.

 

Van zeven zwanen ziet hij op hun roep

de vorkvlucht boven naar het noorden.

 

Nog hoger denkt hij zich planeten en

nog kouder, verder, sterren, overdag

onzichtbaar, en de grenzen van ’t heelal.

 

Van daar ziet hij zich staan: een kruin,

verwaaide haren, een snoeischaar in

de hand, en naast de schoenen

 

die toefjes prille spriet net niet vertrapt.

 

 

GARDENER

 

The frost is still ten centimetres

deep down in the ground, next to his shoes though

already green shoots grow of snowdrop, crocus.

 

He prunes what’s taller now than him of the

buddleia, in to the seemingly dead stem.

 

From their call he sees the forked flight up

above of seven swans towards the north.

 

Still higher he imagines planets and

still colder, farther, stars, invisible in

daytime, and the borders of the cosmos.

 

From there he sees himself standing: bare-headed,

wind-tousled hair, secateurs in

his hand, and next to his shoes

 

these tufts of early shoots so nearly squashed.

 

 

HAVEMANDEN

 

Endnu sidder frosten ti centimeter

nede i jorden, dog ved siden af hans sko

er tidligt grønt af vintergæk, af krokus.

 

Alt højere end ham af buddleiaen

beskæres indtil den skindøde stam.

 

Fra deres råb ser han syv svaners gaffel-

formede flugt højt oppe mod norden.

 

Endnu højere tænker han sig planeter og

endnu koldere, fjernere, stjerner, ved dag

usynlige, og universets grænser.

 

Derfra ser han sig stående: en isse,

sammenfiltret hår, en havesaks i

hånden, og tæt ved skoene disse

 

tidlige, næsten kvæstede totter.

 

No comments:

Post a Comment