Waterpas
Ik lag zomaar wat buiten, dacht aan
niets dan aan mijzelf, zo’n bodemloze
dag waarop je denkt ik maak nog
mee dat ik er zelf niet meer ben.
Ik zag de libel op mijn voet zonder
dat ik haar voelde, haar vleugels tilden
de kleur van hun eigen gewicht, gazen
godsbewijs, de kat vrat het iedere avond.
Toen was er de weerstand van een gelijk-
tijdige tweede, eenzelfde. Fijn gelagerd
draaide het kopje, schokten de oogjes.
Mijn benen verkrampten in het dragen
van zovee] aandacht, van zoveel even-
wicht waar ik niet buiten kon staan.
Spirit
level*
I was just lying outside, thinking of
nothing but myself, one of those bottomless
days when you think could be I’ll
experience not being there any more.
I saw the dragonfly on my foot without
feeling it, its wings lifted the colour
of its own weight, gossamer proof of
god’s existence, the cat ate it every
evening.
Then there was the resistance of a simul-
taneous second one, identical. On smooth
bearings
the head turned, the small eyes twitched.
My legs tensed up from carrying
so much attention, from so much equi-
librium which I could not stand outside.
*The Dutch word ‘libel’ can also mean spirit level
(‘waterpas’)
No comments:
Post a Comment