P.C. Boutens: 'Hart en land'

 

Boutens in 1922

Hart en land

 

Mijn hart wou nergens tieren

En nergens vond het vreê

Dan tussen uw rivieren

Nabij uw grote zee,

Mijns harten eigen groene land

Dat voor mij dood en leven bant.

 

De wind zong door de bomen

Tot in mijn stille huis

De stemmen uwer stromen,

Uw volle zeegeruis:

Daar brak mijn hart in zangen uit,

Daar werd de stem van 't bloed geluid.

 

Wel hebt gij mij gegeven

Al wat ik anderen bood.

Ik zong van dood en leven,

Van liefdes rijke nood:

Des harten tederste ademhaal,

Hij werd verstaanbaar in uw taal.

 

Al dieper zoeter wonder

Fluistert uw stem mij voor…

Laat mij niet sterven zonder

Uw levenwekkend koor!

De wind die in uw lover luwt,

Is 't afscheid dat mijn hart niet schuwt.

 

Buiten de tijd en zijn bestier,

Een ledig nest

Hoog in de top van de populier,

Komt nooit mijn hart tot rust.

En alle dingen zijn eenzaam, en

Vloeien ineen -

Ik wil slechts wezen wat ik ben:

Alleen, alleen, alleen!

 

 

Heart and land

 

My heart would nowhere flourish

At peace could nowhere be

Than where your rivers nourish

Close by your mighty sea,

My heart’s green land that at each breath

For me can banish life and death .

 

The wind did through the trees sing

Until it reached my door

Your currents’ choir unceasing,

Your sea’s soft distant roar:

Then did my heart burst into song,

Then blood’s own voice grew loud and strong.

 

Me you have granted long all

That I have then professed.

Of life and death my song called

Of love’s so rich distress.

Heart’s gentlest breathing when dispensed

Your language crafted into sense. 

 

A deeper, sweeter wonder

You soft voice whispers low…

Let when my life goes under

Your choir ignite life’s glow!

The wind subsiding in your leaves

Means parting that my heart won’t grieve.

 

Outside time’s rule and mastery,

An empty nest

High in the top of the poplar tree,

My heart will ne’er find rest.

And all things here are lonesome, and

Merge into one –

I would remain just what I am:

Alone, alone, alone!

In a letter to Herman Robbers, then editor of Elseviers geïllustreerde maandschrift of 28.xi.1924, Boutens writes that he is including his “Bezonnen Liedjes”, and that if Robbers is not interested in them, would he return them, so that they can be sent to De Nieuwe Gids, who have shown interest in them. Six poems, under the title “Bezonnen Liedjes” appeared in EGM 1925, I, p.31 ff. One of them is ’Hart en Land’. To see all six poems in Dutch, go to here. These poems were later included in the collection Bezonnen Verzen (1931).