Marc Tritsmans: 'Suite voor cello'

Rostropovich in his father's cello case, 1927

 Suite voor cello

 

 

1

 

Moest de maker eerst in de wereld verschijnen.

Als een wild en wat nukkig kind nog. Nu eens

met zachte dan met harde hand gedwongen

om te leren wat allemaal nodig was om uit

 

niets een nieuw lied te laten ontstaan. Tot hij 

op een dag in zichzelf de onvermoede bron

aanboorde, zijn eigen stem vond en begon

te geloven. Groeiden ondertussen ergens

 

diep in een schemerig bos in afwachtende

stilte de bomen die een ander zo zorgvuldig

zou uitkiezen voor klankkast en strijkstok,

 

voor de slanke hals van dat warm glanzende

Instrument waaruit al die wonderlijke klanken

ooit opnieuw zouden moeten worden geboren.

 

 

2

 

En diende, toen de bedenker lang verdwenen,

zijn partituur slechts door toeval op verweerd

papier bewaard, alweer een ander mens zijn

opwachting te maken. Eén die op een verloren

 

uur, dit lezend, al van bij de aanvang niet meer

te redden bleek en wist dat hij dit zelfde lied

ooit met vallen en opstaan in de wereld zou

moeten laten weerklinken. En is vandaag dus

 

die ene dag waarop alles adembenemend

op zijn plaats valt en wij hier opgewonden

wachten tot de door hem ooit bedachte noten

 

door andere vingers dan de zijne liefdevol 

tot leven worden gewekt op een instrument

waarin je de bomen onverminderd hoort zingen.

 

 

 

Suite for cello

 

 

1

 

First the maker had to appear in the world

As a wild and somewhat wayward child. At times

gently at other times firmly forced to learn

all that was necessary to enable

 

a new song to emerge out of nothing. Until

one day he tapped the unsuspected spring

within himself, found his own voice and started

to believe. Meanwhile, there grew somewhere

 

deep in a shadowy forest in expectant

silence the trees some other person carefully

would select for resonance box and bow stick,

 

for the slender neck of that warmly gleaming

instrument out of which all those wondrous sounds

one day would once again have to be born.

 

 

2

 

And, when the creator was long since gone,

his score, preserved merely by chance on yellowed

paper, required yet another person to make

his appearance. Someone who at some spare

 

hour, after reading the first few bars, already

seemed beyond saving and knew that he one day

with ups and downs would have to let that same song

resonate in the world again. And today then is

 

that one day on which everything breaktakingly

falls into place and we excitedly are waiting

until the notes he had once conceived will be

 

lovingly be brought back to life by other fingers

than his own on an instrument in which

undiminished you can hear the trees singing.