Dèr Mouw: 'Schomm’lend weegschaaltje'

Schomm’lend weegschaaltje, ritselt de libel

boven het zomers-broeiende moeras:

op smalle strookjes van blauwglinstrend glas

verschiet ’t groen streepje, als een vonk zo snel.

 

Hij zit. Het knappen van een waterbel

klinkt als een paukenslag dwars door de bas

van ’t kevertje, dat rondzwerft over ’t gras

bij ’t ijl tinklen van ’t blauwe klokkenspel:

 

opzwirpt hij, tuimelt, zwenkt en rijst en daalt;

’t lijkt of aan ’t spargroen een levende naald

het zonnespinsel hecht met blauwe lussen;

 

daar staat hij zwevend in ’t neerklett’rend licht

vlak boven ’t water: plotsling is ’t, als ligt

een blauwgroen strikje op flikk’rend speldenkussen.

 

 

A rocking balance, the slight dragonfly

rustles above the summer-sultry marsh:

on slender striplets of blue-glinting glass

the green stripe streaks as fast as sparks can fly.

 

It sits. The bursting of a bubble feels

like a sharp drum-tap blotting out the bass

of the small beetle zooming over grass

at the faint tinkling of blue glockenspiel:

 

it flicks up, tumbles, sheers, mounts, falls in flight;

as if with sun-thread a live needle stitched

with blue loops at the evergreen profusion;

 

then hovers in the downward-climbing light

close to the surface – suddenly all’s switched:

a blue-green bow lies pinned on flickering cushion.