Rondeel
Egidius, waer bestu bleven?
Mi lanct na di, gheselle mijn.
Du coors de doot, du liets mi tleven.
Dat was gheselscap goet ende fijn,
Het sceen teen moeste ghestorven sijn.
Nu bestu in den troon verheven
Claerre dan der zonnen schijn,
Alle vruecht es di ghegheven.
Egidius, waer bestu bleven?
Mi lanct na di, gheselle mijn.
Du coors de doot, du liets mi tleven.
Nu bidt vor mi: ic moet noch sneven
Ende in de weerelt lijden pijn.
Verware mijn stede di beneven:
Ic moet noch zinghen een liedekijn.
Nochtan moet emmer ghestorven sijn.
Egidius, waer bestu bleven?
Mi lanct na di, gheselle mijn.
Du coors de doot, du liets mi tleven.
Rondel
Egidius, where shall I find thee?
I long for thee, dear friend of mine.
Thou’st suffered death, to life consigned me.
Sweet company we had and fine,
Yet one must die and the other pine.
Now at the throne mayst thou enshrined be,
There as a brightest sun to shine,
With bliss that’s unalloyed assigned thee.
Egidius, where shall I find thee?
I long for thee, dear friend of mine.
Thou’st suffered death, to life consigned me.
Now pray for me: thy death’s behind thee,
I to this harsh world must resign.
Keep my place by thee safe, I mind thee:
I still must sing my song’s each line.
Yet unto death all lives incline.
Egidius, where shall I find thee?
I long for thee, dear friend of mine.
Thou’st suffered death, to life consigned me.
No comments:
Post a Comment