VOS ONDER IJS
Deze winter, bij het schaatsen:
vos onder ijs.
Twee glazen ogen keken op
alsof hij zo omhoog zou springen
met open bek
als het plotseling zomer werd.
Ik vlucht voor honderd boeren.
water breekt.
Ik zwem mij langzaam dood.
Mijn laatste woorden zijn gedacht
ik kan niet meer
en spreken gaat niet hier.
Het is eenzaam. Aan deze kant.
Van het papier.
Het is zo eenzaam hier.
FOX UNDER ICE
This winter, during skating:
fox under ice.
Two eyes of glass that stared up
as if he were about to leap up
his jaws spread wide
were suddenly summer to come.
I flee a hundred farmers.
Water breaks.
I swim my own slow death.
My final words have all been thought
I can no more
and speaking here’s not on.
It is lonely. Up on this side.
Of the paper.
It is so lonely here.
No comments:
Post a Comment