EEN MAN STOND VOOR DE OCEAAN
Een man stond voor de oceaan
aan weerszijden staken rotsen
hun hoge rug op tegen het land
waarover wolkenschaduwen gleden
kleuren, vormen en lijnen vervloeiden
hij was gekleed in een hem
passende cultuur, zijn geest
huisde in z’n ogen, het leven
droeg hij als een zomerjas
losjes over de schouder
Het cynisme waarin hij doorgaans
school, was met de wolken
weggedreven, hij zag een bergtop
afgerond, herkende zich daarin en
dacht aan de vrouw die hij liefhad
en bedroog, aan zijn zoon
die hij liefhad en bedroog
en aan zichzelf die hij liefhad
en bedroog, hij stond daar
voor de oceaan
en al zijn daden ooit begaan
gingen hem niet meer aan:
water, wind en wolken werd hij
Zijn bevrijding doortrok de ruimte zo
dat het licht een andere wending nam
A MAN STOOD FACING THE OCEAN
A man stood facing the ocean
on either side of him rocks raised
their high backs towards the land
over which the shadows of clouds slid
colours, shapes and lines merged
he was dressed in a culture
that fitted him, his mind
dwelt in his eyes, he wore life
as a summer jacket
loosely over his shoulders
The cynicism in which he normally
took cover had drifted away with
the clouds, he saw a rounded
mountain top recognised himself in it and
thought of the woman he loved
and deceived, of his son
whom he loved and deceived
and of himself, whom he loved
and deceived, he stood there
facing the ocean
and all the acts he had ever committed
were no longer of any concern to him:
he became water, wind and clouds
His liberation pervaded space so
that the light took a different turn
Translated in collaboration with Albert Hagenaars
Poetic Synapses 10
No comments:
Post a Comment