digter wordende
om op ’n oggend wakker te word binne-in klank
met vokaal en klinker en diftong as voelspriet
om met aarselende sorg die effensste roerings
van lig en verlies in klank te kalibreer
om jouself meteens gekniel te vind
bo-oor die hoorbaar kloppende wand
van ’n woord – soekend na daardie presiese
moment wat ’n versreël volloop in klank
wanneer die betekenis van ’n woord swig,
begin gly en hom eindelik oorgee aan geluid
van dan af smag die bloed na die inkantasie
van taal – die enigste waarheid staan gevél in klank
die digter dig met haar tong
sy haal asem – ja, diep uit haar oor
becoming a poet
one morning you awake in the midst of sound
with vowel and consonant and diphthong as antenna
with hesitant care you calibrate the tiniest
flutter of light and loss into sound
suddenly find yourself kneeling
above the audibly throbbing wall
of a word – searching for the precise
moment that a line of verse fills up with sound
when the meaning of a word succumbs,
begins to slide and finally submits itself to sound
from that moment the blood yearns for language as
incantation – the sole truth stands couched in sound
the poet writes with her tongue
she fetches breath – yes, deep out of her ear
No comments:
Post a Comment