Het hele landschap heeft de zon vertaald:
’t aardappelveld in niet hoog artistiek,
maar deeglijk proza; kleurige lyriek
geeft ’t koornland in een stijl, die vlamt en straalt;
episch in vorm, in kleur, in klank, verhaalt
de eik van zijn zonneheros in epiek;
de populieren zoeken ’t in tragiek,
hoe op ’t geen hoogstreeft, ’t noodlot bliksemstraalt;
paarse ernst van groene rooie-kool herhaalt
de humor van wat klein schijnt en komiek;
wetend wat recht is, en dat híj nooit faalt,
knikt wijs de den welwillende kritiek –
Uit de onvertaalbare ontzaglijke daalt
één lof op ‘t literaire mozaiek.
The sun’s translated the whole countryside:
potato fields into if not ornate
yet solid prose; while cornfields add a spate
of lyricism, flaming far and wide;
epic in colour, form and sound, the oak
tells of its sun-hero in epic verse;
the poplars choose the tragical, the terse:
how those who strive high, fate fells at one stroke;
perse gravity of green red-kale infers
humour in what seems droll and quite prosaic;
knowing what’s right, and that he never errs,
the pine nods sagely, genially commends –
From the untranslatable immense descends
sheer praise upon the literary mosaic.
No comments:
Post a Comment