BIJZIEND
Wat is het, dat je naar de witte
laarsjes van je dochter starend
nooit meer wilt vergeten hoe
de meisjesbenen van haar moeder
erin stonden toen zij met je trouwde
dat je in een verre la jezelf
terugvindt als je zoon, door de
glazen van je bril heen zijn
ogen scherp voelt worden?
Wanhoop die steeds groter wordt,
hoop dat je die klein krijgt
binnen de marges van een gedicht?
SHORT-SIGHTED
What does it mean that you, when staring
at the white boots of your daughter,
never more will forget how
the girlish legs of her mother stood
inside them on the day she married you,
that in a remote drawer you refind
yourself as your son, through the
lenses of your glasses feel
his eyes becoming sharp?
Ever greater hopelessness,
hope that you’ll subdue it
within the margins of a poem?
Translated in collaboration with Albert Hagenaars.
Poetic Synapses 2
No comments:
Post a Comment