Opgevoed in zwijgzaamheid.
Het is sindsdien mijn vak: woorden zoeken
die zwijgen. Die je niet hebt,
maar alleen kunt krijgen.
Misschien leerde ik het van mijn moeder.
‘Jongen, je weet wel,’ zei ze toen ik ging trouwen.
Ik heb er bundels en vrouwen
over gedaan om zo weinig te zeggen.
Om het geinige af te leren, vervolgens
het chagrijnige, om ten slotte thuis
te komen in het weinige.
Van de lenige liefde in de enige.
Raised in observing silence.
My job ever since: to search for words that
stay silent. Ones you don’t have,
but can only obtain.
Maybe I learnt it from my mother.
‘Well, you know, lad,’ she said when I wed.
It’s taken me volumes of poems
and women to say so little.
To get rid of the quirky, and then
the murky, to come home
at last in what is little.
From pliant love to solely reliant.
No comments:
Post a Comment