Hugo Claus: 'Zonder vorm van proces (III)'

 

ZONDER VORM VAN PROCES

 

III

 

In de herfst en in de natte winters

zijn er dagen dat er niets gebeurt

binnenshuis. Niets dan het breken van het verleden,

als het breken van een verleden dag in glas,

als het smelten van vijverstukken ijs,

zodat het eraan moet, het verleden, het moet eraan.

Maar het verleden en het vandaag geven niet op,

zij draaien in een paardenmolen, geven elkaar de hand

en worden weer weken en maanden en eindelijk getijden.

Er zijn dagen

dat de uurwerken van alle torens van het land

een half uur achter staan

en niet één van de wintermensen heeft het gemerkt,

en de verlorene, door niemand opgespaarde halve uren

rijden door dorp en stad, ongezien, achter de trams en

de boerenpaarden en kleven samen tot een nieuwe dag,

zoals sneeuw een ijsman vormt,

tot een ijsdag voor de eenzamen,

voor wie alle avonden heilig zijn

als deze.

 

 

WITHOUT FORM OF PROCESS

 

III

 

In the autumn and the wet winters

there are days when nothing happens

indoors. Only the breaking of the past,

like the breaking of a past day in glass,

like the melting of pieces of pond-ice,

so that it’s in for it, the past, it’s in for it.

But the past and the present do not give up,

they turn in a merry-go-round, take each other’s hand

and once more become weeks and months and finally seasons.

There are days

when all the clocks of all the towers in the country

are half an hour slow

and not one of the winter people has noticed it,

and the lost half hours, saved up by no one,

ride through town and village, unseen, behind the trams and

the carthorses and join together into a new day,

like snow forms an ice-man

into an ice-day for the lonely,

for whom all evenings are holy

like this one.