Tuesday, 28 January 2025

Albertina Soepboer: 'Later'

 


LATER

 

Je handen in het water, je netten ophalen, je vis

de ochtend is een gestolde schreeuw in je keel

het is niet genoeg nu hij een verte blijkt te zijn

nu hij zijn vader gevonden heeft, je vingers zijn

naakt en gescheurd, als de randen aan dat meer

van oker, je lege netten, wanneer ze je roepen en 

zeggen dat hij deze dood ingehaald heeft, maar

in je oren het kraaien van de hanen, van alsmaar

die ene nacht toen je niet wilde weten van liefde

nu ze om je schreeuwen en je trekt het kleed aan

plooit het witte hemd, springt de maalstroom in

van wat zijn vislichaam jou ooit aangereikt heeft.

 

 

LATER

 

Your hands in the water, hauling in your nets, your fish

the morning is a strangled cry in your throat

it is not enough now he appears to be a distance

now he has found his father, your fingers are

bare and tattered, like the edges of that lake

of ochre, your empty nets, when they call you and

say that he has gathered in this death, but

in your ears the crowing of the cocks, of constantly

that one night when you would know nothing of love

now they cry out around you and you don your robe

smooth the white shirt, leap into the maelstrom

with what his fish-body has ever proffered you.

 

 


 

No comments: