Oud zijn is teren op herinneringen
Oud zijn is teren op herinneringen,
wonen in steden die men eens bezocht,
is gaan en keren in al kleiner kringen,
lopen op effen wegen zonder bocht.
Is wars van heimwee naar de einder kijken
waarachter niets gebeurt dat ik niet ken,
de dagen met de dagen vergelijken
de man zijn die ik steeds gebleven ben.
Is wachten op beweging van bezoekers
van wie ik van vooraf de woorden weet
als kwamen die uit eer gelezen boeken.
Geluk is alles wat men niet vergeet.
Old age is living off one’s recollections
Old age is living off one’s recollections,
dwelling in places visited before,
acting within diminishing dimensions,
walking along flat paths that twist no more.
Is gazing, though averse, at the horizon
behind which nothing happens, all is drained,
comparing days with days that don’t enliven,
being the man I always have remained.
Is from my visitors expecting motion,
whose words known in advance seem mere refrains
from books that I have read once with emotion.
Joy’s found in all that memory retains.
Translated in collaboration with Albert Hagenaars
Poetic Synapses 29
No comments:
Post a Comment