Hendrik de Vries: 'Mijn broer' (PS 28)

 

Mijn broer

 

Mijn broer, gij leedt

Een einde, waar geen mens van weet.

Vaak ligt gij naast mij, en ik

Begrijp het slecht, en tast en schrik.

 

De weg met iepen liept gij langs.

De vogels riepen laat. Iets bangs

Vervolgde ons beiden. Toch woudt gij

Alleen gaan door de woestenij.

 

Wij sliepen deze nacht weer saam.

Uw hart sloeg naast mij. ‘k Sprak uw naam

En vroeg, waarheen gij gingt.

Het antwoord was:

‘… Te vreeselijk om zich in te verdiepen,

Zie ’t gras

Ligt weder dicht met iepen

Omkringd.’

 

 

Brother

 

Brother, unknown

To others was your final plight.

You often lie beside me, and I

Can’t grasp it, grope, feel sudden fright.

 

Along the elm-lined path you fared

The birds called late and something scared

Pursued us both. Alone though you

wished through the wasteland to pass through.

 

This night we shared a bed again.

Your heart beat next to mine. Your name

I spoke, your path I asked.

Your answer was:

‘…Too frightful even to begin to explore,

Look, the grass,

By elms encircled, lies once more 

Held fast.’

 

 

Translated in collaboration with Albert Hagenaars

Poetic Synapses 28