Paul Rigolle: 'Dag Ludwig' (PS 30)

 

DAG LUDWIG

 

(bij een poster van Ludwig Wittgenstein)

 

Een man met het uitzicht van iemand die op

een bouwwerf werkt en een kraan bedient

die naar de hemel reikt. Zo ziet hij eruit.

Een blos kleurt de wangen, het dunne haar

 

is wat in de war geraakt, en in zijn ogen,

lees je wat niet te lezen is. Kronkels, stellingen,

algemeen gedachtegoed. Bij hem is de taal

een wereld waarin alles in de steigers staat.

 

Hij kijkt voor zich uit alsof hij neerkijkt op wie

daar beneden in de kamer zit waarin ik schrijf.

Waarover je niet kunt spreken moet je zwijgen.

Herkenning troef! Vooraan op de tong ligt,

 

na al die jaren, nu ook bij mij het woord

dat vaker niet, dan wel geschreven wordt.

Meer niet dan wat streepjes inkt, schreefjes,

daagt het traag en statig in de ochtend op

 

zoals een trein dat in een landschap doet.

Tot iemand zichzelf verrast en wel

in het wonder van het schrift verstaat.

 

 

HELLO LUDWIG

 

(looking at a poster of Ludwig Wittgenstein)

 

A man with the appearance of someone who

works at a building site operating a crane

that reaches the sky. That is what he looks like.

His cheeks now slightly flushed, the thin hair

 

somewhat tousled, and in his eyes you can read

that which is unreadable. Convolutions, propositions,

a general set of ideas. For him, language is

a world where everything is at the planning stage.

 

He stares ahead as if looking down on the person

sitting in the room where I am writing.

Whereof one cannot speak, one must remain silent.

Recognition galore! On the tip of my tongue, 

 

after all these years, there now lies the word,

that mostly cannot though sometimes can be written.

Nothing more than some strips of ink, slight slits,

slowly and majestically it emerges in the morning

 

like a train sometimes does in a landscape.

Until one surprises and actually understands

oneself in the wonder of the written word.

 

 

Translated in collaboration with Albert Hagenaars

Poetic Synapses 30