Onder reeën
ik kwam dichterbij en praatte en zij
keken en bleven waar ze waren: amper
vijf meter nog tussen ons in en daar hing
plots een oud tot leven gewekt vertrouwen
tastbaar en breekbaar zoals die fractie
van een seconde waarop een jongleur twintig
kegels tegelijk de lucht in houdt: zo ging ik
hen rakelings voorbij en zag nog net hoe
hun nekken zich alweer bogen, hun oren
gingen liggen en ze rustig verder aten
en zo graag had ik daar samen met hen
aan dat malse jonge groen staan knabbelen
maar ik durfde het hoofd niet meer te draaien
het hoofd waarin nu zacht zoemde het geluk
hier toch even een van hen te zijn geweest
Among deer
i came closer and spoke and they looked
and stayed where they were: scarcely
five metres still between us and all at once
an old resurrected trust hung there
tangible and fragile like the fraction
of a second when a juggler holds twenty
skittles in the air at the same time: then
i brushed past them and just glimpsed how
their necks bent down again, their ears lay
flat once more and they calmly continued grazing
and i would so much have liked to stand
nibbling at the tender young green grass with them
but i did not dare to turn my head any more
the head in which now softly hummed the joy
of for an instant having been one of them
No comments:
Post a Comment