Gerrit Komrij: 'Hogedruk'

 

Hogedruk

 

Trek een fictieve lijn. Daar ligt je doel.

Toch blijft de wet van Zeno en de slak

(Of schildpad?) gelden. Streep op je gevoel

Een finish aan, vertrek op je gemak,

 

Denkend: ik heb de route in miin zak

- De eindstreep haal ik op de juiste tijd,

Mijn hele reis gaat van een leien dak -

Maar dan bega je toch een stommiteit.

 

Hoe dichter in de buurt van de limiet,

Hoe moeilijker het doel lijkt te bereiken.

Zelfs als het bijna voor het grijpen ligt,

 

Tot op de millimeter - het blijft wijken.

De afstand perst zich samen. Dat gebied

Van tegenstrevend niets heet een gedicht.

 

 

High pressure

 

Draw a fictitious line. There lies your goal.

Although the law of Zeno and the snail

(Or tortoise?) still applies. Mark where the whole

Thing finishes, then set off on your trail,

 

Believing: I’ve the map here close at hand

– I’ll reach on time the finish of the race.

My journey’s all plain sailing, wholly planned –

Soon though you see the error of your ways.

 

The closer you approach the limit’s edge.

The more your goal appears to quite exclude you.

Even when it would seem to you that home’s

 

A millimetre off – it still eludes you.

The distance is compressed. That tiny wedge

Of nothing that resists is called a poem.