CONTRAGEWICHT
Er is een land dat ik met pijn verliet,
Er is een land dat ik met pijn bewoon.
Een derde land daartussen is er niet.
Mijn leven volgt een zonderling patroon:
Want waar ik heenga voel ik me niet thuis
En waar ik thuis ben wil ik telkens weg.
De grens wordt smal tussen geluk en kruis,
Steeds minder denk ik wat ik hardop zeg.
Ik heb, om aan dit noodlot te ontkomen,
Een derde land verzonnen in mijn hoofd,
Een land vertroud met leugens en fantomen.
Aan diepgewortelde en zware bomen
Hangen honkvast de loden trossen ooft
Van al mijn vederlicht geworden dromen.
COUNTERWEIGHT
There is a land I left behind with pain,
There is a land which I in pain inhabit.
A third land in between is sought in vain.
My life observes a pattern that’s erratic.
Wherever I part for I’m not at home,
Wherever I'm at home I’d rather part.
Torment and joy will soon resemble clones,
My words and thoughts are growing miles apart.
I have, in order to escape this fate,
Invented a third land within my head,
A land where lies and phantoms congregate.
On firmly rooted trees that ride all weathers
Hangs the home-loving fruit, like weights of lead,
Of all my dreams now light as any feather.
No comments:
Post a Comment