De aarde
Moeilijk is het achter de ploeg te gaan,
altijd te denken aan de arbeid en het zaad,
de handen stroef te klemmen om de ploegstaart.
Moeilijk is het: de kluiten kantelen,
na iedere vore komt een nieuwe vore.
De paarden geven hitte af en zweet.
Moeilijk is het: te merken dat men zelf
werd tot een ploeg, met pinnen vastgezet;
het kromgebogen ploeghout van het lijf,
de scherpgesleten ploegschaar van de geest.
The earth
It’s difficult to go behind the plough,
always to have to think of work and seed,
to grasp the ploughtail firmly with one’s hands.
It’s difficult: to turn the clods aside,
after each furrow comes another furrow.
The horses give off heat as well as sweat.
It’s difficult: to notice that one turned
into a plough oneself, parts pinned in place;
the curved-shaped ploughwood of the body,
the keenly sharpened ploughshare of the mind.
No comments:
Post a Comment