C.O. Jellema: 'Likkend aan een zoutkristal' (English/Danish)

 

 

LIKKEND AAN EEN ZOUTKRISTAL

 

Millennia doorboord, uit diepte van

drieduizend meter opgedolven

dit stukje zoutkristal

waar onze tong en lippen

de nooit bedoelde smaak van proeven,

onbestraft,

 

gevonden in het afval van een boorkern:

wat tijd verhardde tot bestendigheid

– eens golven, eb en vloed, eens baren, woest en ledig –

wordt vochtig in de warmte van een hand,

smelt daarin sneller weg, vermengt zich met ons speeksel;

 

dit merg

van aardes voorbestaan, dat wij nu delen

transsubstantiërend waar

we straks tot op het been vergaan.

 

 

LICKING A SALT CRYSTAL

 

Millennia drilled through, brought up from

a depth of three thousand metres

this tiny piece of salt crystal

the taste of which, never intended

for our tongue and lips, we sample,

unpunished,

 

discovered in the refuse from a drill core:

what time has hardened into permanence –

once waves, ebb and flood, once billows, formless and void –

now moistening in the heat a hand gives off,

where it melts faster, mingles with our spittle;

 

this marrow

of earth’s former existence, that we now share

transsubstantiating where

we soon will be reduced to bone.

 

 

VED AT SLIKKE EN SALTKRYSTAL

 

Millennia gennemboret, udgravet fra

en dybde af tretusind meter

dette lille saltkrystalstykke

af hvilket den aldrig os påtænkte smag

vores tunge og læber nu prøver,

ustraffet,

 

fundet i affaldet af en borekerne:

det som tid har hærdet til bestandighed

– engang bølger, ebbe og flod, engang vover, vilde og tomme –

bliver fugtigt i varmen af en hånd,

smelter hurtigere dér, blandet med vores spyt;

 

denne marv

af jordens tidligere tilværelse, som vi nu deler

i en substansforvandling, nu hvor

vi inden længe indtil benet vil forgå.