ZO BEGINT HET
Zoek je je bril? hangt om je nek.
Aansteker? voor je op tafel. Je boek?
legde je neer net. -Niks van dat al,
een willer is weg. Wie? Die de bladzijden
missen, de rook zich herinnert, de
bril nog beoogt. Bleef wat van hem over?
Een beeldspoor tot hier als van iemand
die was, die zijn lichaam bestuurde, zijn
lusten beleefde, maar nu op de vliering,
zijn zonderling hoofd, vanonder het rag
van gedachten, geheugenspinweefsels
(gebroken woorden en gebarsten zinnen)
door onverhoeds iets gaafs wordt aangestaard:
‘er lag een dode koolmees op de vensterbank,
een plukje veren plakte tegen de ruit.’
THIS IS HOW IT BEGINS
Lost your specs? They’re hanging round your neck.
Lighter? on the table in front of you. Your book?
you’ve just put it down. – None of all that,
a willer has quit. Who? The one that the pages
miss, who remembers the smoke, still looks
for his specs. Was anything left of him?
A visual trace to here as of someone
who was once, who governed his body, lived out
his desires, but now in the attic,
his oddball head, from beneath the ragbag
of thoughts, the cobwebs of memories
(broken words and shattered sentences)
unexpectedly something complete is stared at:
‘there lay a dead titmouse on the window sill,
a tuft of feathers stuck against the pane.’
SÅLEDES BEGYNDER DET
Søger du dine briller? De hænger rundt halsen.
Tænder? foran dig på bordet. Din bog?
du har lige lagt den ned. – Ikke noget af det hele,
en viller er væk. Hvem? Den som bladsiderne
savner, som kan huske røgen, stadig leder efter
brillerne. Er der noget tilbage af ham?
Et billedspor hertil som af nogen der
fandtes, der styrede sin krop, gennemlevede
sine lyster, men nu oppe på loftet,
hans sære hoved, fra under tankernes
pjaltepose, hukommelsesspindelvæv
(smuler af ord, smadrede sætninger)
helt uventet bliver noget fuldendt stirret på:
’en musvit lå død i vindueskarmen,
en lille klat med fjer sat fast på ruden.’
No comments:
Post a Comment