Vuur
laat ons toch in blijvende verwondering op zoek gaan
naar het begin en trachten te zien hoe dit onmisbare
als een niet te bedwingen geest, eerst aarzelend
dan zacht sissend uit hout tevoorschijn kruipt
de vreemde grens overschrijdt waarbij materie zich
omzet in dit vluchtige dat onze lichamen verwarmt
kijk geduldig en met mededogen hoe een boom
urenlang jaarring na jaarring uit zijn geheugen put
ons fluisterend vertelt over zijn dagen op deze aarde
over al het zonlicht dat in voor ons lang vergeten
zomers ongenadig op zijn dichte bladerdak viel
luister aandachtig terwijl hij stilaan verdwijnt
want dit gaat over stof en as, over wat voorbij is
en wat komt, over leven en dood, want ja, dit vuur
heeft ons gered en zal ons op een dag vernietigen
Fire
let us though in lasting amazement go in search
of the beginning and try to see how this indispensable
element emerges as an uncontainable ghost, first hesitantly
then softly hissing, out of wood, exceeding the unknown
boundary whereby matter transforms itself into this
transient phenomenon that warms our bodies
look patiently and with compassion at how a tree
for hours exhausts growth ring after growth ring from
its memory, whispers to us about its days on this earth
about all the sunlight that in summers long forgotten
to us fell mercilessly on its dense foliage
listen closely while, little by little, it disappears
for this has to do with dust and ashes, with what is past
and what to come, with life and death, for yes, this fire
has saved us and one day will annihilate us
No comments:
Post a Comment