Taal
als een tweede, even noodzakelijke
en immer gonzende atmosfeer
ligt ze om de hele wereld heen
ook als we niet praten of schrijven
borrelt ze onafgebroken uit ons op:
alle lucht die we inademen lijkt wel
als taal weer naar buiten te stromen
geen enkele gedachte bestaat zonder haar
en niet de mens was het die haar maakte
zij heeft in haar eentje de mens gemaakt
tot dit reddeloos aan de dood denkend dier
dat zich steeds bewust van het uiteindelijk
zinloze toch maar blijft proberen om hiervoor
nog wat woorden te vinden omdat zelfs even
bestaan beter is dan eeuwig niet bestaan
Language
Like a second, equally necessary
and constantly humming atmosphere
it lies around the entire world
even when we do not speak or write
it bubbles up continuously out of us
all the air we breathe in seems
to stream out again as language
not a single thought exists without it
and it was not humans that made it
single-handedly it made us humans
into this animal that is irretrievably thinking
about death, always conscious of what is
ultimately senseless but nevertheless keeps on
trying to find some words for it because existing
even shortly is better than eternally not existing
No comments:
Post a Comment