Metgezellen
je hart dat uit je borst naar buiten wil
wanneer je iemand weerziet die je zonder
het te weten al heellang aan het missen was
dat is precies wat mij gebeurt in de bocht
van de rivier, in tegenlicht tegen de blauwe
lucht, op de zonovergoten open plek in het bos
als ik hen ontmoet: ijsvogel, buizerd, ree en specht
goddank zijn zij er nog steeds, ze hebben zich
tot nu toe uit onze klauwen weten te redden
want dat is de laatste dag die ik bovenal vrees
waarop geen enkel dier meer te zien of te horen
nog slechts het luidruchtig gebalk, het doelloos
geklooi van de eigen dwaze soort, al onze kansen
om nog ooit door deze schepping te worden
aanvaard voorgoed te grabbel gegooid
Companions
your heart that wants to leap from your breast
when you see someone again whom without
knowing, you had been missing for a very long time
that is precisely what happens to me at the bend
of the river, backlighted against the blue sky, on the
sun-drenched open spot in the wood when i meet them:
kingfisher, buzzard, roe deer and woodpecker
thank god they are still there, so far they have
managed to save themselves from our claws
for that is the last day which i fear most of all
when not a single animal is left to be seen or heard
only the noisy braying, the pointless
messing around of our own mad species, all
our chances to ever still be accepted by
this creation squandered for good
No comments:
Post a Comment